Figura Św. Jana Nepomucena

Przed kościołem znajduje się od 1840 r. (wcześniej stała przy ratuszu) figura Św. Jana Nepomucena, ufundowana w 1732 r. przez burmistrza Johanna Leopolda Feige. Święty przedstawiony jest w szatach kapłańskich i z krzyżem. Po lewej stronie cokołu widzimy scenę spowiedzi królowej Zofii, po prawej rozmowę Nepomucena z królem Wacławem IV (scena sądu), od frontu strącenie świętego z mostu Karola w Pradze. U podnóża cokołu wyrzeźbiony został herb Złotoryi. Inskrypcja łacińska (od frontu i od lewej u dołu) wyjaśnia, że pomnik i ustawiczne modlitwy z nim związane są oznakami szacunku dla świętego oraz pochwały „męstwa zachowania milczenia w prawdzie”. Duże litery w tekście łacińskim z przodu są zarazem cyframi rzymskimi i dają – po zsumowaniu – liczbę 1732, czyli rok fundacji. Po prawej u dołu znajdujemy imię i nazwisko oraz funkcję fundatora. Na tylnej ścianie cokołu widnieje napis związany z renowacją figury w 1840 r. Dzisiaj przystanąć warto przez statuą  Jana Nepomucena i poddać się refleksjom nie tylko o konieczności dochowania tajemnicy.

Pomnik Ofiar Sybiru 

              W 1994 r. tutejszy Związek Sybiraków odsłonił w pobliżu Pomnik Ofiar Sybiru (projekt Jacka Kałkusa). Tragedię  wszystkich, „którzy pozostali na nieludzkiej ziemi”, symbolizuje złamany krzyż.

Mury obronne

Kamienne obwarowania otoczyły miasto w XIV wieku. Jedne z najciekawszych zachowanych fragmentów znajdują się w pobliżu kościoła św. Jadwigi przy ul. Stanisława Staszica. Wewnętrzna ich konstrukcje najlepiej widać z ogrodu przyklasztornego.

Poniżej półcylindrycznej baszty łupinowej, w dolnej części zewnętrznego pierścienia obwarowań dostrzegamy strzelnice kluczowe z datą 1541. Jak podaje przewodnik Złotoryja i okolice wydany przez TMZZ w 2006 roku, strzelnice te zostały tam umieszczone zapewne w XIX wieku. W górnej części ulicy Staszica istnieje jeszcze nie zasypany fragment dawnej fosy miejskiej. Mury miejskie, baszty i fosa stanowiły podstawową funkcję obronną dawnego miasta na wypadek najazdu wrogiego wojska. 

            Nazwa strzelnica kluczowa jest nie przypadkowa, bowiem otwór strzelnicy przypomina swym kształtem odwróconą dziurkę od klucza. Czy mogło być tak, że w XIX wieku podczas rozbiórki murów miejskich, chcąc uchronić strzelnice przed zniszczeniem przeniesiono je z nieznanego nam miejsca właśnie w te miejsce, gdzie się one obecnie znajdują? Czy w XIX wieku mogły one spełnić jeszcze swoją rolę? 

 Kapliczka słupowa

                 Na dziedzińcu kościelnym stoi późnośredniowieczna, unikatowa kapliczka słupowa z końca XV w. wykonana z piaskowca przez nieznanego śląskiego artystę. Wiadomo, że od 1891 do ok. 1913 r. znajdowała się w pobliżu dawnej Bramy Legnickiej (dziś pl. J. Matejki), następnie, do 1998 r., za kościołem. W dolnej części słupa ujrzeć można postacie klęczącego mężczyzny, wymawiającego słowa „Pomóż Bóg Maria”, biskupa z pastorałem oraz mnichów (aniołów z habitami?). Powyżej we wnękach głowicy święci z typowymi atrybutami: Barbara z wieżą, Matka Boska z Dzieciątkiem, Katarzyna z kołem, Antoni  Pustelnik ze świnką, Dorota z koszem, jak również postać pokutnika z biczem i rózgami. Na szczycie kapliczki figuralne przedstawienie Ukrzyżowania. Zabytek odnawiano w 1688 r., konserwowano w 1966 r. oraz generalnie odnowiono w latach l. 1998-1999. Podczas jej ustawiania w 1999 r. natrafiono na szkielety, zapewne ślad po ostatniej wojnie.

Droga św. Jakuba

Od 2006 r. obok kościoła przebiega Droga św. Jakuba, której przebiegiem na terenie powiatu złotoryjskiego opiekuje się Towarzystwo Miłośników Ziemi Złotoryjskiej.

 Roman Gorzkowski